Een zin die in me opkomt,
nadat ik bergen met
verdriet heb weggewerkt.

Tranen zorgen voor transformatie.

Geen idee waar het vandaan kwam,
of het oud verdriet van mij was,
of nieuw verdriet nadat ik
een bericht heb gezien waarin
ik de bevestiging krijg van
wat ik al wist.

Van geloven naar weten.
Incasseren, accepteren,
voelen en dan transformeren.

Hoe geef je je leven vorm
in de acceptatie van dat wat is.
In mijn eentje kan ik enkel dat
van mij vormgeven.

Ik voel de verschuiving,
mijn voeten raken weer de grond.

Het is helder waar ik sta en
gelukkig sta ik weer.

Zou het je niet raken,
wie ben je dan ?

Lichtflits