Ik denk het regelmatig
wanneer ik de wind
mijn gezicht voel aaien.

De vogels zingen luid,
de natuur is prachtig
en de aarde is energetisch
volop in beweging.

Innerlijk kan ik dat allemaal voelen
omdat ik met haar meega.

Mijn lichaam gaat ook mee
in die verandering.
Slapen, eten, tijdservaring,
rust en ruimte, lichamelijke
ongemakken.
Het is iedere dag weer een
ontdekking.

Na een periode heel vroeg wakker
worden, zit ik nu weer in een
ander ritme.

Mijn eetpatroon is volledig veranderd,
dat wat ik vroeger heerlijk vond,
staat me nu tegen.

De dagen vliegen voorbij
en lijken nog maar 8 uur te duren.
Wat me soms een opgejaagd
gevoel oplevert maar ook daar
begin ik mijn weg in te vinden.

Mijn innerlijke ruimte is zich
aan het vergroten en steeds
vaker ontvang ik diepe inzichten
of voel ik hoe mijn ziel
liefdevol wordt aangeraakt.

De lichamelijke ongemakken
zijn er van tijd tot tijd.
Tegenwoordig zie ik het als
energie die door mijn lichaam
stroomt en precies dat in
beweging zet wat los mag
komen of geheeld mag worden.

Een opruim proces dat tijd en
ruimte nodig heeft.
Des te ontspannender ik ermee
om ga, des te minder last ik
ervan heb. Ik eer het proces
en laat het zijn.

De wind van verandering
brengt alles in beweging.

En ondertussen blijven de
vogels hun hoogste lied zingen.
Laat de natuur zien hoe het
daadwerkelijk met haar gaat.
Zich niets aantrekkend van
alle woorden die de mens
de wereld in slingert.

We zijn onderweg.
Blijf doorlopen.

Lichtflits