Je eigen grenzen kennen,
weten waar je voor staat,
geeft je de ruimte om voor jezelf
helder te krijgen wat wel kan
en wat niet.

Als je niet weet wie je bent
en waar je staat kun je met
alles meedrijven wat er je
wordt voorgeschoteld.

Als je helder hebt waar jij eindigt
en de ander begint.
Wat jouw visie is en wat belangrijk
voor je is, kun je dat uitdragen.

Niet om een ander ergens
van te overtuigen, maar
als een mogelijke visie op
de wereld die je kan uitwisselen
met anderen.

In de manier van uitwisselen
is in de afgelopen jaren
een verandering gekomen.

We hebben min of meer geleerd
dat er wenselijke en onwenselijke
visies zijn en we zijn begonnen
om dat systematisch vast te leggen.

Uit angst kun je nu je mond gaan houden,
je eigen visie verlaten zodat je
niet in de problemen komt.

Het kan ook zijn dat deze verandering
er juist voor zorgt dat je stevig
in je eigen visie blijft staan omdat
je innerlijk voelt dat je
het recht wilt blijven houden
om in vrijheid te spreken.

De consequenties accepteer je dan
omdat je de boodschap van je visie
belangrijk vindt.

Weten wie je bent en waar je staat,
en dat in alle vrijheid delen is
een universeel recht.

Zelfs wanneer het officiële instanties
tegen de haren in strijkt.

We hebben het verankerd
in onze grondwetten.

Lichtflits