Ik lees de reacties onder
het filmpje waarin iemand
uitlegt, na uitgebreid onderzoek,
dat we zijn voorgelogen over
de prikkies.

RFK jr, de minister van volksgezondheid
in Amerika heeft in een persconferentie
toegegeven dat het MRNA vaccin inderdaad,
turbokanker, hartfalen en bloedproppen
kunnen veroorzaken.

Deze bijwerkingen zijn inmiddels
ook vermeld in de bijsluiter,
inclusief de dood die kan volgen
op het nemen van het vaccin.

De vraag die in de reacties wordt
gesteld is wat gaat deze waarheid
doen met de mensen die nog steeds
geen idee hebben van waar ze mee
hebben ingestemd.

Het is een vraag die mij ook bezighoudt.
Wat levert het hen op om dit te weten.
Wat gaat het veroorzaken wanneer
dit naar buiten komt.

Ik zat zelf de afgelopen week
te praten met familieleden
die hun dochter hebben verloren.
En die echt geen idee hebben dat
het vaccin iets te maken heeft met
hun eigen achteruitgang en de dood
van hun dochter.

En eerlijk gezegd haalde ik het niet
in mijn hoofd om er ook maar iets
over te zeggen.

Toch voelde ik daarin ook
de ongemakkelijkheid zoals ik die
al jaren voel.

Wat zeg je wel en wat zeg je niet.

Het is vanaf het begin
de bedoeling geweest dat alles
open en transparant zichtbaar wordt.
Zodat zich dit nooit meer kan herhalen.

De reden dat het zo langzaam gaat
is volgens mij omdat het inderdaad
veel impact kan hebben wanneer
je ogen ineens geopend worden
voor de waarheid van wat er werkelijk
is gebeurd.

Het verborgen willen houden voor
je geliefden en vrienden is logisch,
je wilt de grote onbalans niet,
je wil niet dat mensen omvallen
en daarom hou je inmiddels je mond.

En eigenlijk is dat precies wat
het psychologische spel wil dat je doet.

Ik voel me daarin soms best gevangen.

Is het mijn taak om iets te zeggen
of is het mijn taak om af te wachten
tot we door de dam heen breken
en de media eindelijk eerlijk
verslag gaat doen ?

Sta ik dan klaar om op te vangen,
om uit te leggen, om te ondersteunen
daar waar nodig, wat is dan mijn rol daarin ?

We zullen hoe dan ook de ervaring
aan moeten gaan want de waarheid
komt naar buiten.

Het is goed om je te verplaatsen
in de schoenen van een ander en
je voor te stellen wat het met ze gaat doen.
En eigenlijk weet je het al omdat
jij degene bent die zelf al door dat
proces is gegaan.

Misschien vanaf een andere kant.
Je wist voordat het gebeurde, dat het
zou gebeuren en toen het gebeurde
kon je er niets aan doen.

Je waarschuwde, je was duidelijk
en moest toen erkennen dat een
ieder een vrije wil en keuze heeft.

En dat jij koos voor iets anders
dan dat zij deden.

Je bent zelf al door een mega
emotionele storm gegaan,
je hebt vrienden en familie verloren,
er is je van alles naar je hoofd geslingerd.
En je bent na die storm weer
stevig in jezelf gaan staan.

Heling en genezing kunnen pas komen
wanneer je de waarheid recht aankijkt.

Het wil niet als vanzelf zeggen dat
het makkelijk is, zoals je dat de
afgelopen jaren zelf hebt ervaren.

Je kan niemand dwingen om voor
de spiegel te gaan staan.
Dus wat er komen gaat is aan
een ieder zelf.

Het enige dat ik weet is dat het
moment gaat komen dat de mensheid
tot het besef komt dat er misbruik is
gemaakt van het goede in de mens.

En die realisatie zal in eerste instantie
een golf van emoties in beweging brengen.

Als het goed is zal men al snel zien dat
de daders worden aangepakt en het
recht zich zal uitspreken.

Dat proces is al een tijdje gaande maar
wordt nergens in de media benoemd.
Zo’n misdaad zal niet ongestraft blijven
en dat zal het helingsproces ondersteunen.

Verder is het aan ieder individu om
een eigen weg hierin te vinden.

Er zijn inmiddels genoeg zielen
wakker en klaar om de grote impact
op te vangen in Liefde.

En zij zullen in eerste instantie
opgelucht zijn dat de leugens
eindelijk zijn doorgeprikt.

Hoe het zal zijn daar hebben we
denk ik geen idee van.

Het is enkel belangrijk dat je dicht
bij jeZelf blijft en inspeelt op dat
wat op je pad komt.

Lichtflits