Ik hoorde het mezelf zeggen,
dat het wantrouwen naar
de wereld is toegenomen.
En dat ik me afvraag hoe
ik daar weer vanaf kom.

Want tegenwoordig roept
iemand wat en gaan bij mij
de vragen aan.

Wie zegt het ?
En op basis waarvan wordt
dit gezegd ?
Levert iemand bewijs
of is het slechts een
voorgeprogrammeerde zin ?
Mogen er vragen gesteld worden ?
Wordt er geluisterd ?
Of strooit men met de standaard
woorden van veroordeling ?

Mijn gevoel is meestal
in het moment heel helder.
En daarom lukt het me steeds
beter om de zaken die belangrijk
voor me zijn eruit te filteren.

Ik neem al veel meer afstand
en ben meer aanwezig in mijn hart.

Maar ik merk dat als er iets
uit de wereld komt,
dat mijn basishouding
er een is van wantrouwen.

Geroeptoeter en leugens vliegen
nog steeds volop in het rond.

Wie zegt het.
Wat wordt er gezegd.
Is het mening of een feit.
Zijn er bewijzen van en laat
men die ook zien.

En zelfs dan weet ik dat ook
daar mee gegoocheld kan worden.

Uiteindelijk ga ik altijd weer
naar binnen en vraag ik
aan mijn Zelf
wat vind jij ?

Lichtflits