“Alsof het in de openbaarheid
brengen het nog ‘bizarder’ maakt
dan dat het al is/was…”

Als ik hoor wat ik zelf
zeg over deze tijd in de wereld,
dan begrijp ik dat het allemaal
heel idioot klinkt.

Ik hoor hoe bizar het is
en ik begrijp dat het hoofd
uitschakelt en men weg wil rennen
van het gevoel dat opkomt,
als je aan jezelf toe moet geven,
dat je het niet goed zag.

Bizar, idioot, absurd.
Het zijn woorden die ik de
afgelopen jaren inhoudelijk heb
leren kennen. Verhalen die ik heb
toegevoegd om de betekenis van
het woord verdieping te geven.

Bij veel mensen leven er nu
heftige interne verhalen.
En wanneer ze zich zouden
uitspreken, klinken die
verhalen een tikje erger,
bizarder, absurder.

De diepe wonden worden
blootgelegd, als onderdeel
van een groot helingsproces.
Individueel en collectief.

Spreek het maar uit en
hoor hoe bizar het klinkt.
En denk dan: Ik sta nog.
Ik vergeef en
hoe nu verder.

Iedere innerlijke wond
is te genezen, al zie je nu
nog niet hoe, voel dat het kan.

Lichtflits