Gisteren kwam er een her-innering
van een documentaire
over een jonge kunstenaar
die iedere dag dezelfde golf
probeerde te schilderen.
Maar het lukte hem nooit om
precies dezelfde golf te maken.

Soms was de golf prachtig
en straalde hij van geluk en
soms was de golf totaal
niet wat hij verwachtte en
frustreerde het hem.

Hij ervoer periodes van
absoluut geluk en periodes
van depressiviteit.
Terwijl zijn constante in zijn
leven het schilderen van de golf was.

Ik moest er gisteren aan denken
toen ik bezig was met deel
twee van de energetische boodschap.
Een verdieping, een uitbreiding
op basis van een vraag van mij.

Ik zou hier de rest van mijn leven
mee bezig kunnen zijn,
er is oneindig veel te ontdekken,
er zit enorm veel ruimte in
en de betekenis beweegt
mee met de dag.

Soms denken we dat we
steeds weer iets anders moeten doen,
nemen we geen tijd voor de verdieping,
voor de inzichten, voor de vragen
en de antwoorden.
En vergeten we onze eigen rol
in het geheel.

De reis naar binnen kan net
zover gaan als de reis naar buiten.
En misschien nog wel verder
omdat de vorm je innerlijk
niet beperkt.

Wat ik vooral merk is dat
er een tijd voor alles is.
Dat we soms moeten wachten
op de innerlijke vraag die de
deur opent naar het antwoord.

Ik heb in ieder geval voor mezelf,
in mezelf een nieuwe deur geopend
en ben benieuwd welke nieuwe
innerlijke gebieden ik mag betreden.

Ik kies ervoor om niet los te laten
maar om me te verdiepen.
En ben benieuwd wat het me
gaat brengen.

Lichtflits