Ik zat vroeger nog
in de eerste klas en
leerde lezen met het
leesplankje van aap,
noot, mies.

Bij deze lees methode
hoorden schoolplaten.

Uren kon ik er naar kijken
en dan droomde ik weg
alsof ik verdween in de
schoolplaat zelf.

Mijn leesproces kwam wat
later op gang omdat ik
de verbinding niet legde
tussen de losse tekens en
de klanken.

Ik had voor een andere route
gekozen en gebruikte de plaatjes.
En zolang er een plaatje stond
kon ik daar het beeld van het
woord onder plakken.

Toen begreep ik dat niet,
maar later toen ik zelf voor
de klas stond zag ik kinderen
dat in het begin van groep 3 doen.

Ik ben zelf een beelddenker,
wat betekent dat ik betekenis
geef aan en begrijp door het
zien van plaatjes.

Voor mij is het belangrijk om
het grotere geheel te zien en
dan te kijken hoe dat kleine stukje
dat ik moet leren, in dat geheel past.

De opbouw van de details naar
het grotere geheel vond en vind
ik meestal een saai en
onbegrijpelijk proces,
waardoor ik mijn aandacht
er niet bij kan houden.

Het verdwijnen in de schoolplaat
en opletten wanneer het overzicht
wordt aangeboden, was voor mij
mijn leerstrategie.

En dat is het nog steeds,
beginnen vanuit overzicht,
vanuit een groter geheel
het zien en voelen van een plaatje
en dan kijken hoe de details
daar in passen.

Lichtflits