Al jaren geleden kwam ik erachter
dat er iets groots zou gebeuren.
Werd mij verteld dat oude systemen
om zouden vallen,
dat het duister in het licht
zou komen te staan.

Dat we geschokt zouden zijn
over wat er allemaal naar buiten komt.
Dat we dan een keuze zouden hebben,
of wegkijken en meegaan in die ervaring
en zo onze lessen leren.
Of het recht aankijken en onszelf
en alles wat er is te transformeren.

Mijn vraag was al die tijd: Hoe dan ?

We zaten midden in een ratrace,
het altijd maar bezig zijn om
alle verantwoordelijkheden na te komen.
Ik kon me er geen voorstelling
van maken dat systemen zomaar
om zouden kunnen vallen.

In 2020 werd dat ‘hoe dan’ eindelijk duidelijk.

Na twee jaar alles recht aankijken
is er zo ontzettend veel in mij getransformeerd.

Alle emoties die in mij zijn,
zijn voorbij gekomen.
Ik wist niet dat ik nog zoveel
boosheid in me droeg,
zo graag de wereld wilde redden
van alle donkere praktijken.

Walging, verdriet, onmacht
en ongeloof, alles is voorbij gekomen.

En deze week realiseer ik me ineens
dat ik de wereld niet kan redden,
dat ik voor niemand anders een
keuze kan maken.

Ik kan enkel de waarheid
voor mezelf ontdekken en
op basis daarvan,
mijn keuzes maken.

Eigenlijk wist ik dat al,
maar wanneer het voorbij komt
in je dagelijkse leven en
je het ervaart in lijf en leden,
dan wordt het op een
bepaalde manier echt.

Wat heb ik veel over mezelf geleerd,
wat heb ik veel over de wereld geleerd,
over de psychologie van de mens,
over structuren en systemen en
hoe deze ons ongemerkt proberen
te beïnvloeden.

Mijn wereldbeeld is totaal veranderd
en ik ben nog dichter bij mezelf
uitgekomen.

De heftige emoties zijn verwerkt,
ik heb mijn eigen pad gevonden
in dit stuk van mijn leven.

Ik weet waar ik sta en wat ik wil.
En eigenlijk is daarmee de opdracht
die ik had afgerond.
Tenminste zo voelt het voor nu.

In het midden van de chaos en de ellende
heb ik mezelf weer stevig
op mijn eigen voeten neergezet.
Kan ik de schoonheid van de natuur
zien en voelen en mezelf in mijn
hoogste trilling zetten.

Kan ik gelukkig zijn met
de simpele dingen in mijn leven,
en alle verhalen de ruimte geven
om zich uit te spelen, zonder er
onderdeel van te zijn.

Ik ben gaan staan
in mijn eigen verhaal.
En zie de toekomst
met vertrouwen tegemoet.

Lichtflits
Uit het boek: Zeg het zoals het is
www.lichtflits.com