Hoeveel sprookjes zijn er
het afgelopen jaar al in mijn hoofd
voorbij gekomen.

Doornroosje kwam voorbij
toen ik alle bramen takken,
die mijn tuin hadden overwoekerd,
aan het weghalen was.

En ik dacht aan de prins die 100 jaar
van overwoekering doorploegde,
om bij de prinses te komen.

Ik kwam gehavend uit de tuin
en dacht aan alle mensen die 100 jaar
hadden geslapen en wakker werden
nadat de prins zijn liefde toonde
aan de prinses.

En toen kwam het sprookje van
Hans en Grietje voorbij,
de stiefvader die de kinderen
in de steek liet zodat hij
zelf meer te eten had.

Hans die een stokje tussen de tralies stak
om de heks ervan te overtuigen, dat hij
na al het eten nog steeds niet
dikker was geworden, zodat de heks
hem niet als maaltijd zou opeten.

En vandaag dacht ik aan Sneeuwwitje,
die een hap van een giftige appel nam
met de bedoeling dat ze zou sterven.
Begeleid door de vraag in mijn hoofd,
of ik van een marktkoopman
een verrotte appel, met een praatje
van gezond en lekker, zou kopen.

Ieder sprookje is toepasbaar op deze tijd.
Wat een wijsheid samengevat in verhalen.
Het mooie aan sprookjes is,
dat het uiteindelijk allemaal goed afloopt
voor de hoofdrolspelers die
verschrikkelijke dingen meemaken.
En slecht voor alle heksen, tovenaars,
leugenaars, bedriegers en zij, die
enkel gaan voor persoonlijk gewin.

We worden allemaal wakker en zullen
onze weg hieruit wel weer vinden en
nog lang en gelukkig leven.
Zelfs wanneer dat voor nu,
nog als een sprookje klinkt.

Liefde overwint namelijk alles.

Lichtflits