Als ik nog juf zou zijn,
dan zou ik me uitspreken.

Als ik politieagent zou zijn,
zou ik me uitspreken.

Als ik ambulancebroeder zou zijn,
zou ik me uitspreken.

Als ik politicus zou zijn,
zou ik me uitspreken.

Als ik dokter zou zijn,
zou ik me uitspreken.

Als ik journalist zou zijn,
zou ik me uitspreken.

Als ik supermarkt directeur zou zijn,
zou ik me uitspreken.

Als ik een rechter zou zijn,
zou ik me uitspreken.

De grootste vraag die ik al tijden heb
is waarom spreken mensen zich niet uit ?

Ik weet zeker dat er vele mensen zijn
die hun mond dichthouden over wat
ze zien, wat ze hebben opgemerkt,
wat ze hebben gezien, gehoord of gelezen,
hebben ervaren.

En ook al begrijp ik wel dat je uitspreken
consequenties kan hebben,
niet zuiver naar jezelf zijn, heeft dat ook.

Ik werk niet meer in het onderwijs
en kan me binnen deze organisatie
niet meer uitspreken.

Als burger in de maatschappij kan
ik dat wel, maar op de een of andere
manier blijf ik voelen dat het moet
gebeuren binnen iedere organisatie.

Als je een zwijgplicht is opgelegd,
doorbreek die dan.
Als je geld is aangeboden, vertel dat dan.
Als je wordt bedreigd, wees er open over.
Bent ontslagen, hang het aan de grote klok.

Des te meer mensen het doen,
des te veiliger het wordt.
In alle organisaties is wat gaande.
De medische wereld, de energie wereld,
de voedselwereld, de supermarktwereld,
het onderwijs, de politie, de rechtspraak,
de media en de politiek.

De grote verandering komt van binnenuit.
Organisaties zullen omvallen wanneer
ze niet zuiver zijn.

Onzuiverheid is te voelen.
Zwijgen, je niet uitspreken terwijl
je aan alles voelt dat iets niet zuiver is,
schadelijk voor je medemens,
oneerlijk of onrechtvaardig,
zal uiteindelijk zwaar op je gaan wegen.

Spreek je uit.

Lichtflits