Ren je rot, was vroeger
een programma op de televisie
waar ik als kind graag naar keek.

Er werd een vraag gesteld en
dan kreeg je drie antwoorden
te zien.

Als kind moest je dan kiezen
welk antwoord waar was.
Je kreeg denk ik zo’n 30
seconden de tijd en ieder
kind rende dan naar het vak
met het antwoord dat voor
hen waar was.

Ik heb enorm veel van het
programma geleerd.
Niet alleen door de vragen
die werden gesteld maar ook
over het gedrag van de mens.

Degene die niet alleen durfde
te staan, ging altijd met de
grootste groep mee.

Iemand die zeker wist wat het
antwoord was en ook daar voor
durfde te gaan staan, los van
wat anderen dachten, zette zichzelf
in de spotlight en kreeg altijd aandacht.

Binnen die 30 seconden mochten
kinderen nog wisselen van vak.
Daarna moest je voor je antwoord staan.

Het antwoord werd dan verlicht
en zo wist je wat juist was.

Het spel komt voorbij in mijn hoofd.
We zitten in de 30 seconden en
mogen voor onszelf bepalen
wat waarheid is.

Voor mij duren de 30 seconden
veel te lang, maar ik begrijp dat
mensen nog steeds de kans hebben
om te wisselen van vak.

Mij heeft het nooit geboeid wat
anderen van mij vinden,
mijn waarheid heeft nooit afgehangen
van wat de meeste mensen vinden.

Ik luister naar mijn intuitie,
naar mijn innerlijk weten,
dat doe ik al mijn hele leven.

Ik zit met smart te wachten
tot de 30 seconden om zijn.
En we eindelijk te horen krijgen
wat de waarheid is.

Ik weet dat ik goed sta,
het antwoord zal mij niet verbazen.
Maar mijn vermoeden is dat
zodra het antwoord in het
licht komt te staan,
vele mensen om zullen vallen
van verbazing.

Lichtflits