Ik ben de afgelopen 24 uur
pratend doorgekomen.
Ging van het ene gesprek
naar het andere.

En bij iedereen met wie ik
praatte spelen er levens
veranderende zaken.
Onomkeerbare situaties.

Serieuze gesprekken dus.

Had ik de telefoon net neergelegd,
belde de volgende.
Pas om 2 uur vannacht legde
ik de telefoon neer.

Je dienstbaar opstellen,
helpen waar je kan,
een luisterend oor bieden,
je licht ergens op laten schijnen.
Ik hou ervan.

Het geeft me energie,
het doet mijn woorden stromen
en wanneer ik luister naar
mezelf en naar de ander,
ontdek ik, leer ik, begrijp ik.

Het stroomt aan alle kanten,
ik zie de verhalen die liefdevol
worden afgerond.
Ik voel de heling die gaande is,
naast het verdriet en de boosheid.

Er is echt iets gaande in
de energie, ik voel het van binnen
en zie het om me heen.
We stromen sneller en sneller.

De diepe gesprekken over
de kern van het leven in onze
dagelijkse werkelijkheid.
Soms begrijpen we er niets van,
is het een puzzel.

Toch wordt het me steeds duidelijker
wat de onzichtbare verhalen zijn
die worden uitgespeeld.
Ik zie ze, ik voel ze, ik weet ze.

Lichtflits