De eerste dag na volle maan,
stond ik de auto in te pakken
met de spullen van mijn dochter.
Ze gaat op kamers.

De dagen ervoor kwam er
in mij van alles voorbij.

Mijn verhaal voordat ze
in de wereld kwam,
haar geboorte en alles wat
daarna gebeurde.

Ik weet nog dat ik haar vasthield
en dat ze haar hoofd optilde
en eerst mij aankeek en daarna
haar vader en ik dacht: wow.

Dat er vervolgens een vriendin
binnenkwam om haar te begroeten
en ze ineens stilstond omdat
de ogen van mijn kind haar recht
aankeken.

Zo kwam ze binnen.

De reis naar volwassenheid
hebben we samen gemaakt.
Met zijn tweeen.
Een reis waarin ik veel van haar
heb geleerd.

Ze bracht me naar oude stukken,
naar mijn eigen opvoeding,
mijn reis als kind, waardoor ik
zaken kon helen en nieuwe keuzes
kon maken.

Ik werkte op een school als juf
en zij liet me zien waarom ze
er zo’n hekel aan had.

Door haar ontdekte ik het
harnas van de maatschappij
waar ze zoveel moeite mee had.

Ik koos voor haar,
voor haar welzijn en paste
mijn leven aan waardoor ik
op het pad van Lichtflits kwam.

En nu is het dan zover dat
ze helemaal op eigen benen staat,
en ik kan zeggen taak volbracht.

Het valt mooi in de tijd.
De dag na volle maan breng
ik haar spullen naar haar kamer.

Makkelijk hebben we het niet gehad.
Maar juist dat heeft ons veel gebracht.
We hadden samen een opdracht en
die hebben we vervuld.

Beide beginnen we aan een
nieuwe levensfase.

In liefde laat ik los en
sta ik open voor het nieuwe.

Lichtflits