Ik liep door de supermarkt
en er kwam een jongeman
voorbij lopen die ik hoorde zeggen:
Ik ga niet voor mijn plezier werken !

Waarom Niet ? was mijn reactie.
Het vloog eruit terwijl ik
rustig doorliep.

Ik merkte zijn geschokte
reactie op, voelde een
golf door hem heengaan.
Maar omdat ik doorliep
en verder niet het gesprek
aanging bleef mijn opmerking
hangen. Het was te voelen.

Ik schrik soms van mezelf
en om wat ik eruit flap.

Overtuigingen zetten zich
vaak al vroeg vast.
Deze jongeman was een jaar
of 16 en werkte in de supermarkt.
Blijkbaar niet met plezier.

Want hoe kan je met plezier werken
als je al vast hebt gezet dat
de combinatie werk en plezier
niet samen kunnen gaan.

Terwijl ik bij de kassa stond
bevestigde ik aan mezelf,
dat ik met plezier werk.

Ik heb dat werk wel zelf
moeten creëren en
ben daarom uit de ratrace
gestapt.

Het is ook niet zo dat ik
niet begrijp waarom hij het zegt.
Dat doe ik zeker.

Maar lang geleden heb ik
met mezelf afgesproken
mezelf niet meer volledig
de weerstand in te jagen.
Dingen met tegenzin te doen.

Ik werk met plezier.
En natuurlijk heb ik ook wel
eens een dag dat de weerstand
opkomt en ik me afvraag waar
ik mee bezig ben, waarom ik doe
wat ik doe.

Maar tot nu toe zijn de meeste
dagen gevuld met liefde
en dankbaarheid dat ik in staat
ben om mijn hart te volgen,
mezelf op deze wijze uit te drukken
en te zeggen wat ik te zeggen heb.

Lichtflits