De negatieve verhalen die
draaien in je hoofd.
Over je partner, je ouders,
je kinderen, je vrienden.
Over instanties en organisaties.
Maar ook over jezelf

De momenten waarop je
stil kan zitten op een stoel,
of tijdens je dagelijkse beslommeringen
en mentaal een strijd voert met
de ander.

Het rondjes draaien in je hoofd,
het herhalen en herhalen,
van schuld, van schaamte,
van dat wat had moeten zijn,
maar niet zo is.

De mentale gevangenis
die je zelf in stand houdt
door in de lage frequenties
te blijven hangen.

Het serieus nemen van dat
wat enkel in je hoofd bestaat.
Misschien gebaseerd op oude
ervaringen die je pijn hebben gedaan
en waar je nog geen punt achter
hebt kunnen zetten omdat je
blijft hangen in de energie van
schuld en schaamte.

De had ik het maar anders gedaan,
of had de ander het maar zo gedaan
verhalen.

Dit is de tijd waarin we ons er
bewust van mogen worden dat
we vele oude verhalen blijven
voeden met pijn, angst of onmacht.
We doen het zelf met iedere herhaling
die we toestaan in ons hoofd.

Het enige moment van verandering
ligt in vandaag, in het moment van nu.

In dit moment van nu kunnen we
vergeven, afsluiten, accepteren en omarmen.
En aan onszelf duidelijk maken dat
het verleden achter ons ligt, dat we
de situatie niet meer kunnen veranderen
en dat die oeverloze herhalingen
ons vasthouden in een lage frequentie.

Wat wel kan is de energie van
schuld en schaamte loslaten.
Wat wel kan is er met nieuwe ogen
naar kijken.

Wat wel kan is zien welke rol we
zelf hebben gespeeld en daarvan leren.
Wat wel kan is dankbaar zijn voor
de inzichten die het ons heeft gebracht.

Wat wel kan is een punt zetten en je
realiseren dat oude verhalen al zijn geleefd.

Dat je in iedere nieuwe dag
ervoor kan kiezen nieuwe verhalen
te leven die niet beginnen vanuit
de zwaarte van je hoofd maar
vanuit de liefde van je hart.

Lichtflits