K’wil dat je liegt….
Alsjeblieft…
Toe laat me nog een keer
geloven….

Ik betrapte mezelf erop
dat dit zinnetje aan het
rondzingen was in mij.

Ik wil helemaal niet dat je liegt.
Ik wil dat je me keihard de waarheid
vertelt, recht in mijn gezicht.

Ik ben genoeg voorgelogen
om te weten dat dat vooral
ellende brengt.

Vooral wanneer de leugen wordt
doorgeprikt en de waarheid
naar buiten komt.

Dat lege gevoel,
het ongeloof,
de boosheid,
het verdriet en alle vragen
die het in je oproept.

Lieg vooral niet tegen me.
Want mijn systeem prikt daar
uiteindelijk gewoon doorheen.

Het liedje is een hit en
wordt veel gedraaid.
En daarom blijft het refrein
in me hangen.

Wanneer we het hebben over
het prgrammeren met woorden
door het dagelijks herhalen,
stel ik me zo voor wat ik
vastzet in mijn systeem en wat
ik daarmee mijn leven in breng,
wanneer ik het blijf zingen.

En word ik me ervan bewust
hoe anders ik ben gaan luisteren
naar muziek en hoe bewuster
ik me ben geworden van songteksten.

We manifesteren met de woorden
waarmee we spreken en zingen.

De schrijvers hadden
kunnen kiezen voor de woorden:
Ik wil niet dat je liegt.
Dat past ook prima in het schema.

Kortom, leuk liedje.
Blijft hangen in je hoofd.
Maar ik kan niet zingen,
ik wil dat je liegt.

Ik wil dat namelijk helemaal niet.
Wees vooral eerlijk.

Lichtflits