Lachen is je trilling verhogen.
Genieten van schoonheid
is je trilling verhogen.

Soms blijven we hangen
in de zware gevoelens
en lijkt het wel alsof niets
die zware gevoelens in
beweging kan zetten.
In die trilling lijk je wel
alles te zien dat zwaar is.

Eigenlijk is dat ook zo.
Ik moet dan altijd denken
aan een bril die je op hebt gezet.
Zolang je de bril op hebt
is dat het wat je ziet.

Je hersenen komen in een
bepaalde stand, je gevoelens
blijven hangen en de stroom
van informatie van buitenaf
beoordeel je dan vanuit die energie.

Ik dacht altijd dat je dat zware
dan eerst op moest lossen
voordat je verder kon komen.
Maar daar ben ik vanaf gestapt.
Dat zware is een oordeel,
tenminste zo zie ik het.

Wanneer het lachen je is vergaan,
is je eerste opdracht om op
zoek te gaan naar waar je
nog wel om kan lachen.

Je eigen innerlijke energie kan
altijd van trilling veranderen.

Er is niemand die zegt dat
je daarin moet blijven hangen,
het zijn je eigen gedachten,
de stand van je hoofd,
de bril die je op hebt gezet,
die werken als een soort filter.

Een filter dat alleen het zware
en het slechte toelaat,
dat wat in de wereld gebeurt,
dat wat je hebt meegemaakt,
oude herinneringen die je nog
steeds pijn doen, oude verhalen
die je keer op keer herhaalt,
het innerlijke gesprek waarin
kritiek de boventoon voert.

Je bent dan losgemaakt van het nu
en leeft in het verleden.

Begrijp me niet verkeerd,
ik weet waar je zit,
ik heb het zelf zo geleefd.
Zittend in een diepe put en
de kracht niet hebben om eruit
te klimmen. (dat denk je)

Wat bij mij de verandering
veroorzaakte was het besef dat
je energie altijd van trilling kan
veranderen.

Ik kan de energie die er is bevestigen
of ik kan ervoor kiezen om het
te constateren en vervolgens
een betere gedachte toe te laten,
een ander verhaal te vertellen,
op zoek te gaan naar schoonheid
of iets waar ik smakelijk om kan lachen.

Waarom ? Omdat het me ten eerste
een beter gevoel geeft en ik in een
andere trilling kom.

En als ik in een andere trilling ben
kan ik dat wat me naar beneden haalt
met andere ogen bekijken.
Ik sta het mezelf toe om boven
mijn eerdere visie op de wereld
op mezelf, op het verleden
uit te stijgen.

Een andere stand in mijn hoofd,
een ander gevoel in mijn lichaam
en een andere bril waardoor ik kijk.

Vanmorgen begon ik mijn dag
met een filmpje waar ik smakelijk
om moest lachen.
En ik voelde wat dat van
binnen met mij deed.

De ruimte die het geeft,
de opening die het brengt.

Soms zitten we zo gevangen
in de serieusheid van het leven,
dat we vergeten of het onszelf
niet toestaan om daar uit te komen.

Een hogere trilling geeft een
andere kijk, een ander gevoel
en andere gedachten.

En wanneer je dan kijkt naar dat
wat je zo dwars zit, kan het wel
eens zo zijn dat je iets nieuws ziet,
of dat er een innerlijke deur open gaat
of dat je inziet dat het echt tijd is
om het los te laten.

Lichtflits