In je zachtheid en
je openheid.

Ik benoem graag de
dingen zoals ze zijn.
En wanneer er in mij van
alles gebeurt, heb ik er geen
moeite mee om het te verwoorden.

Ik zie dat niet als zwakte,
maar als een kracht.
Want zodra ik het benoem
het erken dat het er is,
komt alles in beweging.

Zo creëer ik de opening
voor de verandering in mezelf.
Ontstaat er ruimte om te helen,
vindt er een transformatie plaats.

Ervoor weglopen is slechts uitstel
van dat waar je hoe dan ook
doorheen moet.

Het gaat nooit over de ander,
het gaat altijd over jezelf.

Wil je het pad van overleven
verlaten en doorgaan op het
pad van leven dan moet je
jezelf recht in de spiegel aankijken.

Je hoeft op geen enkele wijze
perfect te zijn,
je mag fouten maken,
het even niet meer weten,
of een afslag nemen die
je niet daar brengt waar je wilt zijn.

Van iedere situatie leer je.
En je kan in ieder moment een
nieuwe keuze maken.

Waar het uiteindelijk om draait
is dat je eerlijk bent naar jezelf.
Als je gekwetst bent moet je dat
aan jezelf toegeven.
Tegelijkertijd mag je leren zien
wat dat zegt over jou.

Vaak gaat het over oude
blauwe plekken die nog
nooit de liefdevolle aandacht
van jou hebben gehad die
ze nodig hebben om te
kunnen genezen.

Je kan ze herkennen door
de reactie die volgt wanneer
ze worden aangeraakt.
Je vaste reactie kan vechten
of vluchten zijn waardoor
oude rondjes zich herhalen.

Wanneer het je lukt om in
zachtheid en openheid te blijven,
kan je ook voor omarming kiezen.
Acceptatie en vergeving.
Waardoor heling plaats kan vinden.

In deze tijd gaat het vooral over
het vinden van nieuwe manieren
om met oude blauwe plekken
om te gaan.

We hebben ze allemaal,
en het is nu de tijd om ze
liefdevol te omarmen zodat we
de oude verhalen die erbij horen
eindelijk kunnen loslaten.

Lichtflits