Het was pas dit jaar
dat ik in de lijn van
mijn voorouders dook.

Mijn moeder is 84 en
na het overlijden van mijn vader,
werd ik me er bewust van
dat zoalng je ouders er nog zijn,
je vragen kan stellen.

Ik heb altijd het gevoel gehad
dat het belangrijk is om die
lijn een beetje te kennen.
Gevoelsmatig is er een verbinding.

Het verhaal van mijn kleine opaatje,
hij was echt heel klein,
heeft me altijd geboeid.
Geboren in 1892, de vader
van mijn vader.

We hadden geen idee van
wie zijn familie was, hoe groot
het gezin was waarin hij werd
geboren, of waar hij is
opgegroeid.

Eenmaal bezig met dat onderzoek,
nam ik de kant van mijn moeder
ook mee.

Het ging op een gegeven moment
niet eens meer over de namen,
of geboorteplek.
Tijdens dat onderzoek gebeurde
er van alles in mij.

Ik voelde verbindingen sterker worden,
kreeg inzichten en boodschappen,
alsof mijn onderozek ervoor zorgde
dat zaken op hun plek konden vallen,
in mij.

Niet veel later had ik een begrafenis
van iemand van mijn vaders kant.
Familie die ik in de verte wel kende,
maar waarmee er alleen contact is
wanneer iemand is overgegaan.

En ook daar voelde ik weer
dat zelfde gevoel.
Verbinding, inzicht en
boodschappen.

Dit jaar realiseerde ik me
dat die lijn er toe doet en
dat de verbinding ervoor
kan zorgen dat er een soort
van rust ontstaat.

Biologisch gezien is er
een lijntje met een ieder.
Spiritueel gezien kan je
een bijzondere verbinding hebben
met slechts enkelen.

Ik ben blij dat ik het heb gedaan.
Het heeft me anders in het
leven gezet en energetische
deuren geopend.

Lichtflits