Als gever ben ik vaak
slecht in het ontvangen.
En ik weet dat van mezelf.

Ik deel met liefde dat
wat ik over heb en vaak
dan nog een beetje meer.

Ik doe zelf dan een stapje
achteruit en denk ach,
dat kan wel.

Tot het niet meer kan,
en dan is het ook echt op.

Dus de brief van de belastingdienst
met de afsluitende woorden: De ontvanger,
bracht iets in mij in beweging.

Ineens dacht ik: Ik ben de ontvanger.
En alles wat je na Ik ben zegt
word je werkelijkheid.
Alles draaide ik om in mezelf.

Ik ben de ontvanger van alles
wat goed is voor mij.
Ik voelde een stroom in mij
draaien, ik mag ontvangen.

Ik mag open staan voor dat
wat allemaal al klaar voor me
ligt maar wat niet naar mij toe
kan komen omdat ik niet bereid
was om te ontvangen.

In plaats van geven en wegduwen,
is het nu de tijd om open te staan
en te ontvangen.

En toen kwam er een schaterlach
en een gevoel van dankbaarheid
voor dit inzicht van de belastingdienst.
(dat is tot nu toe nooit gebeurd)

Ik ben de ontvanger.
De ontvanger.

Lichtflits