Scheuren in het harnas
van geloof.
Als de waarheid in een keer
vol in het licht zou komen te staan
zullen veel mensen dit kunnen
ervaren als traumatisch.
Ik denk het al een tijdje
en stel steeds de vraag:
Wat zou de beste manier zijn
om mensen er langzaam naar
toe te bewegen.
Het beste zou zijn wanneer
mensen zelf de bereidheid
zouden hebben om vragen
te stellen en eigen onderzoek te doen.
Zelfontdekking zorgt ervoor
dat je je eigen tempo bepaalt,
dat je de onderwerpen waar
je een raar gevoel bij hebt
recht aankijkt en de
antwoorden vindt waardoor
het rare gevoel verdwijnt.
Dat heeft tijd nodig,
de waarheid is hard,
roept heftige emoties op
die je moet verwerken.
Zo langzamerhand komen
er verhalen naar buiten
die er niet om liegen.
Feiten die zichtbaar zijn
in de werkelijkheid en die
scheuren maken in je
harnas van geloof.
Het gevoel begint steeds
duidelijker aan te geven,
dat de verhalen die verkondigd
worden niet logisch zijn of
niet zichtbaar bewezen worden.
Dat vragen niet beantwoord worden,
onderzoeken niet nodig zijn en
dat de persoonlijke aanval steeds
wordt ingezet wanneer iemand
niet het gewenste verhaal vertelt.
Het brein van de mens wordt
continue bespeeld waardoor
de verwarring verder toeneemt
en verhalen niet meer rond te
breien zijn.
Dit gevoel zorgt voor scheuren
in je harnas van geloof.
Het liefst wil je namelijk dat
het niet waar is wat je denkt
dat er gaande is.
Je wil niet toegeven dat je in
een leugen bent getrapt, dat
je dingen hebt toegestaan die
niet alleen schadelijk zijn voor jou
maar voor de hele mensheid.
En daarvoor moet je harnas
heel blijven zodat je net kan doen
alsof het allemaal niet waar is.
Toch is dat niet de
bedoeling van deze tijd.
Alles wordt zichtbaar.
Doorzichtig, transparant.
En een ieder zal zichzelf
recht in de spiegel moeten
aankijken en tot eigen
conclusies moeten komen.
Het mooiste zou zijn als dat
een behapbaar proces is,
waarin je zelf het tempo kan bepalen
en je de tijd kan nemen
om iedere wond die het
veroorzaakt te helen.
Een ieder mag daarin een
eigen keuze maken.
Ik ga er vanuit dat het tempo
waarin de onthullingen naar
buiten komen een bewuste keuze is.
Het geeft de mens de tijd
om de scheuren in hun
harnas van geloof te onderzoeken.