Hard
Nu zo langzamerhand
de bevestiging naar buiten komt
van dat wat ik vanaf het
begin heb gevoeld,
ben ik verbaasd dat het
toch nog zo hard binnenkomt.
Ik pelde de ui in laagjes,
dook diepe holen in en
ontdekte afschuwelijke dingen.
Verwerkte het op mijn eigen manier,
leerde mijn weg te vinden in
de enorme chaos.
Ik dacht steeds zo lang het
behapbaar blijft val ik niet om.
Kan ik het aan.
Steeds een keuze makend om
rekening te houden met
de emoties die opspeelden.
Mezelf tijd gunnend om dingen
een plek te geven, mijn wereldbeeld
bij te stellen en gewoontes en
patronen aan te passen.
Met de diepe wens dat de
waarheid naar buiten zou komen,
zodat we de noodzaak om de
basis te veranderen, zouden zien.
En nu het zover is,
ik steeds vaker en duidelijker
in de werkelijkheid zie dat
we op het punt staan om dat
wat verborgen lag te onthullen,
realiseer ik me dat de emoties
gewoon weer opspelen.
Het doet pijn, het maakt me
verdrietig en boos.
En het komt nog steeds hard binnen.
Ik laat het er zijn,
mijn menselijkheid.
Maar eerlijk gezegd had ik
niet verwacht, dat het me nog
zo zou raken.
De waarheid kan hard zijn.
En ik weet dat ik mijn weg wel vind.
Ik hou mijn hart in Liefde vast
en blijf wensen dat de waarheid
naar buiten komt.
Hoe moeilijk het ook gaat zijn.
Ik vertrouw erop dat we onze
innerlijke krachten zullen vinden
om hier mee om te gaan.
Lichtflits
In tranen ….
Ook al is het weten er en blijf ik vertrouwen en in liefde
Er zijn dagen dat al het donker dat nu zichtbaar word niet te bevatten zijn en de tranen stromen.
Het verdriet de pijn mag er uit
Maar ik kies ervoor in liefde te blijven.
Dicht bij mijzelf.
Dank je wel voor alle prachtige teksten waar ik zoveel liefde en kracht uit haal.🙏🏻❤️