We worden steeds opnieuw uitgenodigd
door onze oude patronen en gewoontes,
onze oude gedachten, die oude emoties
en gevoelens oproepen.

Het ego wil namelijk dat alles in jou,
blijft zoals het is.
Omdat dat de emoties rustig houdt,
en alles overzichtelijk blijft.

Er zijn tijden waarin ze heel
nuttig kunnen zijn.
Zeker wanneer er iets gebeurt
dat je niet voorzag.
Dan geven oude patronen
en gewoontes je een soort
van houvast.

Oude vrienden zijn immers voorspelbaar,
zelfs als het vrienden zijn die
niet het beste met je voor hebben.

Het interessante van deze tijd is
dat we allemaal inmiddels een stapje
naar achteren kunnen doen.
Het licht veroorzaakt een beetje
meer ruimte om je heen.
En licht verlicht dat, wat zich, 

in het duister bevindt.

Je hebt nu een keuze:
Of je leeft je oude patronen en gewoontes
nog een keer, een extra rondje van ervaringen,
of je doet nog een rondje met op de
achtergrond je ziel die observeert.

Wanneer je observeert, leef je de ervaring
vanuit een andere innerlijke plek.
Je ziet je patronen en gewoontes voorbijkomen
maar duikt er niet langer volledig in.

Je observeert je handelen en je denken,
je ziet welke keuzes je maakt
en wat het effect daarvan is.
Je doorziet je eigen verhaal en merkt op,
wanneer je zo diep duikt, dat je jezelf
begint aan te vallen of af te keuren.

Je observeert altijd vanuit compassie voor jezelf.
Het gaat niet over schuld of
over iets dat je fout doet.
Het gaat enkel om aan jezelf te laten zien,
dat jij degene bent die keuzes maakt.
En dat die keuzes consequenties hebben
in jouw leven.

Lichtflits