Gisteren maakte ik
eindelijk de doos open
van de t-shirts en de tassen.
En tot mijn verbazing zaten
er donker blauwe tassen in.

Het ontwerp was veranderd
zodat de afbeelding zichtbaar
zou zijn op een donkere ondergrond.

Niet wat ik heb besteld,
dus ik nam contact op met
de drukker.

Inmiddels heb ik dat al zo vaak
gedaan dat ik weet hoe de
drukker wereld werkt.

Ja sorry, wij hebben de foute
tassen besteld.
Fijn die erkenning.
Of ik ze toch niet wilde houden
want anders moesten ze
ze weggooien.

Die oplossing heb ik ook al
vaker gehoord.
En daar heb ik al eens ja tegen
gezegd en dat is me niet
goed bevallen.

Dus ik zeg dit keer nee.

Want door het antwoord besef
ik dat ze drommels goed wisten,
voor het bedrukken, dat ze niet
de juiste tassen hadden.

Ik ben daar niet van op de hoogte
gesteld en heb daar mijn
goedkeuring niet aan gegeven.

Natuurlijk mag je fouten maken,
ik maak ze ook regelmatig.
Het draait erom of je er open
en eerlijk over bent.

Deze nieuwe drukker valt
bij de eerste bestelling
al door de mand.

Het is niet zo dat deze
tassen niet mooi zijn.
Maar het is niet wat ik
heb besteld.

Terwijl ik buiten loop voel
ik dat mijn hoofd het
weggooi verhaal lastig vind.
Verspilling, hoeft niet.

Ik ben daar niet de oorzaak van.
Het is het gevolg van de keuze
van drukker, om toch door te
zetten en te hopen dat ik het
alsnog goedkeur.

Dit keer doe ik het niet.

De drukker zou de tassen
gewoon aan me kunnen geven,
alleen past dat niet in het
verdienmodel.

Ik wacht rustig op mijn
lichtblauwe tassen met
de orginele afdruk.

En hoor wel of de drukker
nog geld gaat besteden
aan het terugsturen van
de donkerblauwe.

Ik hou niet van deze
spelletjes.

Lichtflits