Ik moest vanmorgen denken aan
dat het voelt alsof ik aan het
file rijden ben.

Het continue schakelen
van zijn 1 naar zijn 2,
heel even in 3 hopend dat
de opstopping voorbij is,
en dan weer terugschakelen
en komen tot stilstand.

Iedereen weet hoe irritant dat is
als je ergens op tijd moet zijn.
En hoe opgefokt je kan raken
door steeds weer te rijden
en te remmen.

En je kan er niets aan doen.
Je moet in de file meerijden
en zorgen dat je niemand raakt,
dat je alert bent en jouw deel
van het rijden vormgeeft.

Ook bij file rijden kan je voor
een ander perspectief kiezen.
Je kan dankbaar zijn
dat je in een auto zit,
dat je de vaardigheden bezit
om het stuk blik te besturen.

Je kan prachtige muziek
opzetten
en lachen naar iedereen
die bij je in de buurt komt.

Je kan jezelf uitdagen om er
een vloeiende beweging van
te maken en je kan benadrukken
dat je weet dat er een punt komt
waarop het allemaal voorbij is.

Je innerlijke houding bepaalt
hoe je de reis ervaart.

Waar de een opgefokt uit de file komt,
heeft de ander genoten van de
stilstand en de extra tijd voor zichzelf.

Maak er een spel van.
Alles begint met jouw innerlijke
houding en gesprek.

Lichtflits