En soms
En soms ben ik even niet meer sterk
en heb ik tijd nodig om de
diepe emoties te verwerken.
Het gaat me namelijk niet
in de koude kleren zitten.
Aan de ene kant wil ik dat
alles naar buiten komt en
aan de andere kant vraag ik
me af wat dat met de mens gaat doen.
Het tempo van ontwaken
is belangrijk.
Ik merk het aan mezelf.
Hoe ik aan de ene kant
klaar ben met het geduldig zijn
en aan de andere kant,
dat er van tijd tot tijd de rem
op moet om er niet door om te vallen.
Mijn wonden verzorgen die
niets zijn in vergelijking met
de daadwerkelijke slachtoffers.
Mezelf weer bij elkaar pakken
en gaan staan omdat we
er nog niet zijn.
Het blijft een golfbeweging
zoals het leven is.
Gelukkig weet ik dat we allemaal
onze momenten hebben waarin
we denken: Hoe dan ? Wanneer dan ?
Dat we elkaar opvangen in het weten
dat we hier doorheen moeten.
Mijn hoofd is stil,
mijn tranen branden,
ik zal ze los moeten laten
om mijn kracht weer te vinden.
Alles mag er zijn,
ook dit hoort erbij.
Mijn hart is niet van steen.
“Laten we gevoelige mensen koesteren, de ongevoeligheid van de wereld is veel problematischer.”
(uitspraak van psychiater Dirk Dewachter)
Bedankt voor je moed Anniek 💝
Zorg ook maar goed voor jezelf 🙏🩵
De afgelopen weken niets meer gekeken het lukt mij niet meer heb een flinke terugslag kan het even niet meer handelen …..neem afstand en leef zoveel mogelijk in mijn eigen bubbel mijn lijf heeft een flinke waarschuwing gegeven ….en daar luister ik nu naar.
Het enige waar ik vandaag weer mee begonnen ben zijn jou teksten dank je wel daarvoor 😘
Och jee. Heel verstandig, naar je eigen grenzen luisteren is het enige dat je moet doen. Dikke knuffel en ik stuur je licht…
🙏🏻😘
Menselijk 😘
(Soms een vreemd woord als je ziet wat mensen elkaar af en toe aan doen!)
Inderdaad ! Je hebt gelijk. Wat knap eigenlijk dat we al zolang kunnen blijven staan.Dank je wel voor dat inzicht. Dat vergeten we maar al te vaak.
Liefs Anniek