Hier waar de twijfel
en angst me om
mijn hart slaat.

Wat zegt dat over mij ?
Ben ik aan het verzuipen ?
Waarin ?

In het rauwe,
in het verdriet,
in de haast en
de onzekerheid ?

In het loslaten
van het oude,
het afscheid nemen van.

Steeds duidelijker het plaatje,
dat het niet meer past,
dat ik knap in zoveel leugens.

Het ongeloof dat dit mogelijk is.

En dat het ver van
mijn innerlijke wereld staat.

Als ik bij meZelf ben,
draag ik een totaal
andere energie.

De kinderen die mijn hart
laten zingen,
worden plat gewalst door
verwarring en onduidelijkheid.

Het waarom mag niet
bevraagd worden en men
dendert zonder weerstand door.

Ik vraag het me wel eens af,
hoe de digitale jongeren
de wereld ervaren.
Welke gedachten er spelen
en hoe ze de toekomst zien.

Gevoerd met propaganda
over klimaat en gezondheid,
seksualiteit en geaardheid.
Oorlog, haat en nijd.

“Geef me één generatie
en ik zal de wereld veranderen.”

Degene die dat zei had aan het eind
de mensen volledig onder controle.
De geschiedenis herhaalt zich totdat
de cirkel doorbroken wordt.

Ja ik ben hier,
ik blijf bij het rauwe
en durf het te voelen.

Kan het woorden geven
en tot inzicht komen.

Het heeft de hele middag
in me ge-borreld.
me dwars gezeten,
me geprikt.

Diep verdriet.
Dat ik nu loslaat.
Ik begrijp het.

Ik verzuip niet,
Ik heel.

Kom boven
en adem.

Lichtflits