Na een intensieve innerlijke
reis waarin mijn lichaam
me gewoon van het ene
moment op het andere,
stil zette.

Pas op de plaats rust.
Aandacht voor je lichaam,
voor jezelf, het is klaar.

Ik moest direct denken
aan een tekst die ik ooit schreef,
dat het leven je wel tekens geeft,
en jij de keuze kan maken om
er naar te luisteren of het te
negeren.

Ik negeerde en dacht het komt
later wel, geen tijd voor,
past niet in het programma.

Dus zei het leven: Zo en nu kies
ik voor jou…..

Zakken in je lichaam,
voeten op de grond,
wees aanwezig door de pijn.

Loslaten, schoonmaken,
ademen, accepteren, vergeven.
Hulp ontvangen.
Ik moest me eraan overgeven.

Hoe heerlijk is het dan om
te ontdekken dat je gedragen
wordt door de mensen om je heen.

Ik ben nog niet hersteld.
Mijn zenuwstelsel vertelt me
dagelijks wat wel en wat niet.

Ik luister, ik praat met mijn lichaam,
geef het wat het nodig heeft,
werk samen en ontdek.

Het spirituele belichamen,
ik had het wel begrepen.

De oude emotionele wonden maken
ruimte voor het nieuwe.
De energie ervan mag eruit.
Nog een keer mag ik voelen
hoeveel pijn het me heeft gedaan.

Mijn lichaam spreekt en ik luister.
Boodschap begrepen.

Ik doe het rustig aan.

Lichtflits