Terwijl ik door het veld loop
zie ik een draaimolen.
En ik realiseer me dat
het een mooi voorbeeld
is van hoe we het leven bekijken.

Wanneer we worden geboren,
worden we direct geconfronteerd
met de draaimolen en we leren
dat het doel van het leven is
dat we meedraaien in die draaimolen.

Alles is erop gericht dat jij
op een paard gaat zitten
dat steeds opnieuw rondjes draait.

Je gedachten, je handelingen,
je gedrag worden bepaald door dat
wat gewenst is op die draaimolen.

Je mag niet van het paard af,
want dat is gevaarlijk.
Stel je voor dat je eraf geslingerd wordt.
Je wordt daarom ook snel gecorrigeerd
wanneer je iets doet wat niet iedereen doet.

In deze tijd gebeurt het nog al eens
dat mensen toch afstappen,
zich ineens realiseren dat
de draaimolen niet genoeg is,
dat ze steeds hetzelfde rondje draaien
en dat de weerstand daartegen groeit.

Een aantal mensen wordt zich
ook ineens bewust van de omgeving
waarin de draaimolen draait.
En van binnen voelen ze dat er iets trekt.
Ze twijfelen nog.

De mensen op de draaimolen
vinden dat maar niets,
je hoort er niet meer bij,
er worden opmerkingen gemaakt,
ze voelen zich in de steek gelaten,
je houdt je niet aan de afspraken.

De twijfelaars blijven toch maar zitten,
want al die commentaren brengt
de angst dat voor jezelf kiezen
misschien toch niet zo’n goede keuze is.

Ondertussen ontdekken
de mensen die zijn uitgestapt
dat wanneer ze van een afstandje
naar de draaimolen kijken,
dat er toch weinig ruimte was
voor eigen inbreng.
De richting was bepaald.

Het valt in het begin niet mee
buiten de draaimolen.

Het lichaam, de gedachten,
de overtuigingen die zijn aangeleerd
laten zich duidelijk gelden.

Het gevoel van een foute keuze
te hebben gemaakt,
iets fout te doen speelt in het begin erg op.

Je draait als het ware nog een beetje door,
terwijl je toch ook al met
beide voeten op de grond staat.
Duizeligheid is dan een normaal verschijnsel.

Sommige mensen springen
daarom gauw weer terug.
Erbij willen horen is belangrijker
dan het vinden van je eigen pad.

Maar er zijn ook mensen die zich verlost
voelen van al het moeten, die genieten
van het zelf nadenken en ontdekken
dat er vele richtingen zijn
waaruit ze kunnen kiezen.

En wanneer ze een keer zijn gewend
aan het niet meer meedraaien en
leren om zichzelf in beweging
te zetten gaat er ineens een
hele nieuwe wereld voor hen open.

Lichtflits
Uit het boek: Eigen Wijsheid