Vanmorgen kwam er weer
een nieuw liedje.
En de tekst van het refrein
is altijd met me mee gereisd.

“Een beetje van-ne dit
een beetje van-ne dat
een beetje van-ne zus
een beetje zo.

Een beetje van-ne hier
en een beetje van-ne daar
dan is het alweer piekfijn
voor elkaar.”

Dus hardop zingend buiten
bedacht ik ineens dat ik zo
naar iedere dag kijk.

Alsof het een gerecht is
waarvan ik de ingrediënten bepaal.
Licht en luchtig.

Het bracht me ook terug naar
een uitspraak die ik in
de klas gebruikte:

Als het niet gaat zoals het moet,
dan moet het zoals het gaat.
Gewoon meebewegen en
dan zien wat er ontstaat.

Lichtflits