Sinds een tijdje word ik
geboeid door paardenbloemen.
Want de ontdekking die ik
heb gedaan is dat er zich
een geweldig transformatie proces
voor onze ogen afspeelt,
zonder dat we ons er bewust van zijn.

(ik had het in ieder geval
nooit eerder zo gezien)

De paardenbloem begint
als een vaste gele bloem.
Die open gaat wanneer
de zon schijnt en zich sluit
wanneer het donker wordt.

Na een tijdje is de gele
bloem uitgebloeid.
De blaadjes drogen als
het ware een beetje op
en de bloem opent zich niet meer.

Net als bij het proces
van de rups naar de vlinder
gebeurt er ontzettend veel
in de knop die zich
niet meer opent.

De gele bloem blaadjes
transformeren zich tot pluis
en zaad en op een dag plopt
de knop open tot een
mooi, bijna perfect bolletje.

Met als doel dat de zaadjes
worden meegenomen door de wind,
ergens neerkomen zodat er weer
een nieuwe bloem kan groeien.

1 zo’n pluisje met zaadje
heeft dat hele proces in zich.
Het is een oneindige cirkel
zolang er maar een voedzame
bodem aanwezig is.

Zonder de gele bloem
geen pluizen bol.
En zonder pluizen bol
geen gele bloem.

Het een is met het andere verbonden.

Wat ik hieruit haal is
dat wanneer we door
een transformatie proces gaan,
er een periode is waarin
we ons terugtrekken.

Dit is nodig om te kunnen
veranderen van vorm.

We worden lichter,
we worden ons er bewust van
dat alles wat we nodig hebben
al als zaad in ons aanwezig is
en dat de inhoud ervan
ons wel duidelijk zal worden
wanneer we het transformatie
proces toestaan.

Een pluis zal niet kunnen
blijven vasthouden
aan de bloemknop.

De wind zal het meenemen
en waar het terecht komt
is nog maar de vraag.

Maar wanneer het de grond raakt
en er een goede voedingsbodem is,
zal het uitgroeien tot weer
een prachtige bloem.

Het is een oneindig proces…..

Lichtflits
Uit het boek: Eigen Wijsheid