Sinds een tijdje word ik geboeid
door paardenbloemen.
Want de ontdekking die ik
heb gedaan is dat er zich een
geweldig transformatie proces
voor onze ogen afspeelt, zonder
dat we ons er bewust van zijn.

(ik had het in ieder geval nooit eerder zo gezien)

De paardenbloem begint als
een vaste gele bloem.
Die open gaat wanneer
de zon schijnt en zich sluit
wanneer het donker wordt.

Na een tijdje is de gele bloem uitgebloeid.
De blaadjes drogen als het ware
een beetje op en de bloem opent
zich niet meer.

Net als bij het proces van
de rups naar de vlinder gebeurt er
ontzettend veel in de knop die zich
niet meer opent.

De gele bloem blaadjes
transformeren zich tot pluis en zaad
en op een dag plopt de knop open
tot een mooi, bijna perfect bolletje.

Met als doel dat de zaadjes
worden meegenomen door de wind,
ergens neerkomen zodat er weer
een nieuwe bloem kan groeien.

1 zo’n pluisje met zaadje heeft
dat hele proces in zich.
Het is een oneindige cirkel zolang
er maar een voedzame bodem aanwezig is.

Zonder de gele bloem geen pluizen bol
En zonder pluizen bol geen gele bloem.
Het een is met het andere verbonden.

Wat ik hier uithaal is dat wanneer we door
een transformatie proces gaan, er
een periode is waarin we ons terugtrekken.
Dit is nodig om te kunnen veranderen van vorm.

We worden lichter, we worden
ons er bewust van dat alles wat we
nodig hebben al als zaad in ons
aanwezig is en dat de inhoud ervan
ons wel duidelijk zal worden wanneer
we het transformatie proces toestaan.

Een pluis zal niet kunnen blijven
vasthouden aan de bloemknop.
De wind zal het meenemen en
waar het terecht komt
is nog maar de vraag.

Maar wanneer het de grond raakt
en er een goede voedingsbodem is,
zal het uitgroeien tot weer een prachtige bloem.

Het is een oneindig proces…..

Lichtflits
Uit het boek: Eigen-Wijsheid
www.lichtflits.com