Ziggy zijn kaak is weer
aan elkaar gegroeid en
gisteren was het
laatste bezoek aan
de dierenarts.

Punt gezet.

Wanneer ik erop terugkijk
kan ik zien dat ik innerlijk
andere keuzes heb gemaakt
dan dat ik eerder zou doen.

Het probleem diende zich aan
en ik ben er in gesprongen met
het gevoel en de overtuiging
dat het goed zou komen.

Ik heb mezelf steeds bijgestuurd
wanneer ik de neiging had om
angsten of zorgen toe te laten.

In plaats daarvan dacht ik steeds
met welke energie ondersteun ik
zijn proces van heling.

Onderweg kwam het plaatje dat
dat wat er in je leven gebeurt
zich in het moment aandient,
alsof er iets naar je toe beweegt
en jij iedere keer opnieuw de keuze
hebt om te kiezen voor je aanpak.

Natuurlijk gingen er oude bellen af,
werd er vanuit mijn omgeving boos
gereageerd op de andere hond en
zijn eigenaar.

Maar het lukte me om
het schoon te houden.

Van probleem naar oplossing,
naar het zetten van een punt.
Opdracht voltooid.

Het geeft me vertrouwen naar
de toekomst.

Ik ben in staat om alle emoties
toe te laten maar ook om dat
niet als leidraad te gebruiken
in het proces.

Zelfs wanneer er toch een
uitnodiging komt om het wel
te doen, ik kan en mag dat weigeren.

Dus ik sluit dit af in dankbaarheid.
Dankbaarheid voor het helen.
Dankbaarheid voor de inzichten.

Je innerlijke keuzes bepalen wat
je ervaart in de buitenwereld.
In alles zit het goede en het
ontbreken daarvan.

Lichtflits