Sinds vorige week ben
ik bij mijn moeder.
Ineens zit ik in de rol van
mantelzorger.

Heel interessant dat dit
juist nu gebeurt.
Ik word me van vele zaken bewust.

Hoeveel stilte ik nodig heb
om mijn eigen innerlijke stem
te kunnen horen.

Hoe belangrijk het is om
bij mijn eigen kern te blijven
en wat me er bij weg trekt.

Hoe ik weer terug kan komen
bij mezelf, hoe ik me oplaad.

Welke oude stukken er nog spelen
en dat wat me niet meer raakt.

Alsof het een test is waarin ik
mag tonen aan mezelf wat ik
de afgelopen jaren
allemaal heb geleerd.

En hoe ik dat heb vormgegeven
in mijn leven.
Grenzen stellen, duidelijk zijn
horen daar ook zeker bij.

Voorlopig ga ik nog niet weg,
omdat het nog niet kan.
Meebewegen en accepteren,
doen wat nodig is.

Ik leer ook nu weer veel
over wie ik ben en waar ik sta.
Mijn kern is mijn basis.

Lichtflits