Eenzaamheid, is een onderwerp
dat regelmatig terugkomt
in de gesprekken die ik heb.

Het gevoel wat dan
vaak naar voren komt
is het niet begrepen worden.

De behoefte hebben om ergens
uitgebreid over te praten,
dingen te bespreken die je bezig houden
maar tegen een gesloten deur
in je omgeving opbotsen.

Of de draaiende ogen
ontmoeten van de ander
omdat men je totaal zweverig vindt.

Waardoor je op een gegeven moment
je mond gaat houden en dat wat in je
omgaat voor jezelf houdt.

Ik ben ervan overtuigd dat een gedeelte
van je pad gaat over eenzaamheid.

In de zin van dat wanneer je wilt ontdekken
wie jij daadwerkelijk bent, je het gesprek
met jezelf aan mag gaan.

Je innerlijke wereld ontdekken gaat namelijk
makkelijker wanneer je niet wordt afgeleid
door de wereld om je heen.

Maar mijn ervaring is ook, dat er op een
gegeven moment de behoefte komt
om dit te delen met anderen.

En wanneer dat niet in de omgeving kan
waarin je zit, met je partner, vrienden of familie,
het gevoel van eenzaamheid je kan overvallen.

Het valt niet altijd mee om daar
een weg in te vinden.

Soms kun je er prima mee omgaan
en red je jezelf door gelijkgestemden
te vinden op social media,
een cursus of in toevallige ontmoetingen.

En een andere keer vraag je
jezelf af wat er mis met je is,
waarom de oppervlakkige gesprekken
niet genoeg voor je zijn.
Doe je toch je best om je aan te passen
en houd je je mond.

Op een gegeven moment gaat het wringen.
En dat komt niet omdat jij iets verkeerd doet,
maar dat komt omdat de energie je “dwingt”
om verder te lopen, om verder te groeien.
En je weet dit van binnenuit.

Wanneer je omgeving niet meer past,
moet je eerlijk zijn naar jezelf.
Je kan de behoefte om jezelf te zijn,
om je wijsheid te delen,
niet langer onderdrukken.

En dit heeft alles te maken
met de energetische
veranderingen die nu spelen.

Je kan het zien als een bloem in de knop,
die op het punt staat haar
bladeren te ontvouwen.
Daar kun je ook niet tegen zeggen:
doe dat maar niet…..

Een manier om ervoor te zorgen
dat een bloem niet gaat bloeien,
is door het geen water te geven.

En eerlijk gezegd zie ik mensen
dat met liefde voor de ander doen.

Maar je bent hier niet gekomen
om te sterven in de knop.
Zeker niet in deze tijd.

Er is een reden waarom jij de behoefte voelt,
de urgentie, om je te verbinden
met mensen die begrijpen
waar jij het over hebt.

De behoefte om het Leven
en jouw leven te onderzoeken.
Het zorgt er namelijk voor
dat je tot bloei komt.
Dat je kunt gaan delen
wat er binnen in je leeft,
ongeremd, onderzoekend
en prachtig stralend.

De eenzaamheid is een
onderdeel van het proces,
het zorgt ervoor dat je eerst
een mag worden met jezelf,
met alles wie je bent en
alles wat aan energieën bij jou
hoort, met het Leven zelf.

En dan komt de volgende stap….

En dat is staand in je kracht
en op eigen benen,
de wereld laten zien wat
voor een unieke bloem jij bent…

Blijf jezelf water geven….
En vertrouw.

Lichtflits
Uit het boek: Open deuren
www.lichtflits.com