Ik word in een dag
de grond in geboord
en de hemel in geprezen.

Al lang geleden werd
het me duidelijk dat
wat een ander zegt,
je diep kan raken.

In het slechte en in het goede.

Mijn besluit was toen,
de kritiek doet er niet toe
en de complimenten ook niet.

Uiteindelijk draait het er om
dat je het voor jezelf duidelijk hebt,
waar je staat en waarom je daar staat.
Wat je zegt en waarom je dat zegt.

Zelfvertrouwen en zelfwaardering
zorgen ervoor dat de mening
van een ander er niet toe doet.

Voor de een ben ik een manipulator
en voor de ander een goeroe.
Beide rollen wens ik niet.

In alles wat ik doe ben ik er
altijd vanuit gegaan dat een
ieder zijn eigen pad bewandeld.
Eigen keuzes en stappen maakt.

Heb je iets aan mijn teksten,
fantastisch.
Vind je het niets, ook prima.
Ik word er niet echt anders van.

Mijn hele leven heb ik al
mogen oefenen met het oordeel
van een ander en wat dat
betekent voor mij.

En al vroeg heb ik geleerd
dat ik met de dingen die ik zeg
of schrijf, in alle eerlijkheid,
mensen tegen de haren in
kan strijken.
Het was mijn les om te leren.

Om te blijven delen wat ik voel of zie,
zelfs wanneer het zo anders klinkt
dan dat we gewend zijn.

Ik ben allang geen kameleon meer.
Maar heb ook niet de intentie
om iemand de kast op te jagen.
En als dat wel gebeurt dan denk
ik aan een spiegel.

Je ontvangt in de trilling
waar je inzit.

Dat geldt voor mij,
dat geldt voor jou.

Dus daarom kan ik tegen beide
oordelen dank je wel zeggen.
En daarmee is het klaar.

Lichtflits