We vliegen het allemaal
aan vanuit een eigen visie,
vanuit een eigen perspectief,
zoals het is bedoeld.
Op basis van ervaringen,
levensverhalen, overtuigingen,
gedachten en patronen.
Ik zie dan een cirkel voor me
met 360 graden en
bij iedere graad
hoort een visie.
Alle graden mogen
vertegenwoordigd worden.
Graden die dicht bij elkaar liggen,
hebben een visie die overeenkomsten
hebben en toch iets van elkaar verschillen.
Een tegenovergestelde visie
wil niet zeggen dat het
een foute visie is.
Het is een vertegenwoordiging
van een mogelijkheid en het
levert contrast waardoor we
kunnen leren van elkaar over
onszelf.
De zonsverduistering en
alle verhalen erover, is
daar een mooi voorbeeld van.
Waarin de een volledig in angst
deze verduistering vreest, kan
de ander nu al vieren dat het
nieuwe licht nu echt een bodem
gaat vinden.
We vliegen allemaal vanuit
een ander perspectief deze
cirkel aan, en wat ons verbindt
is de lijn van de cirkel die we
met zijn allen dragen.
De kunst is om je bewust te
worden van wat jouw visie is,
jouw perspectief en je plek
op de cirkel in te nemen.