Dat wat je aanneemt voor waar.

Als kind had ik al ontdekt,
dat om iets te kunnen begrijpen,
ik het moet kunnen zeggen
met mijn eigen woorden.

En als ik het niet met mijn
eigen woorden kan zeggen,
dan heb ik het nog niet begrepen.

Het bracht veel verwarring
omdat ik niet alles als
vanzelfsprekend aannam.
Mijn moeder werd er gek van
en benoemde het als moeilijk doen.

Maar voor mij was het essentieel
om in alles tot begrip te komen.
Omdat ik anders maar moeilijk
met die buitenwereld om zou kunnen gaan.

Mijn eigen denken,
het denken over de wereld,
het vragen stellen en een
degelijk antwoord verwachten,
werd ook op school niet altijd
gewaardeerd.

En ook al begreep ik toen niet,
dat zelf nadenken
niet de bedoeling was,
dat ik alles braaf moest aannemen,
zonder enige eigen gedachtengang erover,
ik bleef het doen en het bracht
me meerdere malen in grote problemen.

Gisteren dacht ik ineens,
zo ben ik, het gaat om mijn eigen vertaling
van de wereld om me heen,
dat ik het met mijn eigen woorden,
het zo kan zeggen, dat ik de diepere laag
ervan kan begrijpen.

En wanneer ik het innerlijk begrijp,
kan ik ook “horen” wat
mijn gevoel erover zegt.

Ik neem zaken niet klakkeloos aan
omdat iemand anders iets zegt.
Ik neem zaken pas aan voor waar,
wanneer ik kom tot enig begrip.

Door het te vertalen in mijn eigen woorden
en vervolgens mijn hart te raadplegen
voor een groter inzicht.

Lichtflits

Uit het boek: Zeg het zoals het is