De aardse rollen
waarvoor we hebben gekozen
zijn moeder en dochter.

Wat er gebeurt, is dat
we beiden in onze kind rol duiken.

Waardoor ik als vanzelf mijn
moederrol aanneem.

Ik voel het gebeuren in mezelf.
Alleen kopieer ik niet haar
voorbeeld van vroeger, maar
ga ik staan in mijn eigen ervaringen.

Pijnlijk is het.
Een oud gevoel komt op,
dat me duidelijk maakt dat ik dat
lang met me mee heb gedragen.

Wanneer ik naar haar kijk zie
ik het kleine kind dat net zo
gekwetst is, diepe pijn laat zich zien.

In dat moment voel ik teveel
en kan ik niets anders dan
weggaan uit de situatie.

Twee zielen verloren in de aardse rollen.
Volwassene en kind, vrouw tot vrouw.

We raken elkaar in de diepte en
ik weet dat het nodig is om het
los te maken zodat we beiden
van het slot afkomen.

Wil jij niet zo zijn zoals je bent ?
Ik weet dat ze dat van me vraagt.
Ze zegt het ook letterlijk.

Mijn innerlijke storm komt op
en ik kan het niet tegenhouden.
Ik ben er zelf verbaasd over.

Even wil ik blijven, net doen alsof,
maar de storm neemt
nog steeds aan kracht toe.

Ouderwets verloren in mezelf,
totdat ik mijn eigen volwassen
hand voel die me naar buiten leidt.

Kom kind, voor nu is het klaar.
Ik neem jou in bescherming,
deze riedels doen we niet meer.

We staan er niet vaak bij stil
dat ook in onze ouders nog
kinderen wonen die ooit eens
diep gekwetst zijn.
En die zich van tijd tot tijd
laten zien.

Ik zag haar als kind en heb
een diepe les begrepen.

Lichtflits