Laat me huilen troost me niet.

Diepe snikken hoor ik haar
maken, haar ongeloof uitsprekend
en eindigend met de vraag:
waarom doen we niets ?

Het is een vraag die me
ook al een tijdje bezig houdt.
Waarom doen we niets ?

Waarom hebben we
al die systemen ontworpen
die grote groepen mensen
zouden moeten beschermen,
die zouden moeten helpen
en die dat blijkbaar niet doen.

Er is geen twijfel over mogelijk,
ze doen het niet, ze werken
eerder tegen en veroorzaken
daardoor nog meer problemen.

Waarom doen we niets ?
Waarom staan we niet op ?
Waarom spreken we ons niet uit ?
Waarom zeggen we niet tot zover
en niet verder ?

Wat nou als het oorlog is ?
En de bevolking de vijand is ?
Wat zouden we kunnen doen ?
Hoe kunnen we ons bewapenen ?

Kunnen we iets doen wanneer
de macht niet in onze handen ligt ?
Wanneer de organisaties die
ons besturen alle wapens in handen
hebben en steeds maar weer
vertellen dat ze het beste met
ons voor hebben ?

Dat juist de mensen die schreeuwen,
die opstaan, die hun mond open doen,
de vijand zijn ?
Dat men daar tegen moet vechten,
dat zij gevaarlijk zijn omdat ze het
systeem niet langer accepteren ?

Het houdt me bezig,
al deze vragen en ik probeer voor
mezelf helder te krijgen wat de
beste aanpak is.

De vlam in de pan mag voor mij
wel komen, de waarheid over alle leugens.
Wie de werkelijke vijand is in deze
ongelooflijke onzichtbare oorlog.

De innerlijke oorlog die bij velen speelt.

Ik kijk naar een filmpje van
een vrouw in tranen,
snik na snik komt er de vraag:
Waarom doen we niets ?

Laat me huilen troost me niet.
Ik ken dat diepe gevoel na de
ontdekking van de waarheid.

We doen wel wat al is het
nog niet zichtbaar.
We doen ons innerlijk werk en
bedenken onze eigen strategie.

Dat wat zou moeten werken,
werkt nog steeds, al gaat het moeizaam.
Al is de leugen nog zo snel,
de waarheid achterhaalt hem wel.

Laat het oprechte verdriet maar stromen,
blijf in vertrouwen dat het komt.
We hebben geen oorlog tegen
elkaar nodig, niet zo’n vlam in de pan.
Het zou ze enkel helpen om dat
te doen wat ze zouden willen.

Laat me huilen troost me niet,
tot mijn laatste snik.
Zodat ik weer kan gaan staan in
mijn kracht en mijn liefde en
alles aankan wat zichtbaar aan
het worden is.

Oorlog beëindig je niet met oorlog.
Oorlog beëindig je met vrede.
We doen zeker iets.

Lichtflits