Daar moest ik vanmorgen
aan denken.
Het kwam door het gevoel
van twee stappen naar voren
en dan toch weer 1 stap terug.
Twee stappen naar voren
en een stap terug, heeft als
resultaat 1 stap naar voren.
En dat bracht me bij het plaatje
van het haken.
Wanneer je haakt moet je terug
naar de vorige steek, wil je er
een geheel van maken.
We zijn zo geneigd om de
stappen terug te benadrukken
en daar een oordeel op te plakken.
Waardoor we niet ziet dat we
een stap vooruit ook zouden
kunnen vieren.
We komen vooruit,
iedere dag een stap en we
hebben soms twee stappen nodig
om het met elkaar te kunnen verbinden.
Vier iedere stap vooruit,
zelfs wanneer je twee stappen maakt
en er weer een terug moet doen.
We haken een prachtige
nieuwe deken voor de mensheid.
Een stap terug kan ook
de verbinding zijn in het geheel.