Dat moment waarop je hoofd
ontkent wat je hoort,
ziet, weet of voelt.

Omdat het te ver buiten
je bestaande wereld valt.
Omdat je weet dat alles
in je leven totaal zal veranderen.

De meeste mensen ervaren dit
wanneer iemand net is overgegaan.
Het weigeren om dat te geloven
is het moment dat je lichaam,
je in bescherming neemt.

Je hoofd het niet kan bevatten
en daarom ervoor kiest om
het niet te geloven.

Ik doe net alsof het niet zo is,
want dan is alles nog hetzelfde.

De muur van ongeloof is dan
de barrière om verder te gaan.

Nu we voor een belangrijk moment
in de tijd staan, alles zal veranderen,
de waarheid vol in het licht komt te staan,
zullen vele mensen tegen deze muur aanlopen.

Het voelt als het exploderen van je hoofd.
Omdat het begrip buiten je denken ligt.

Het ego kan er helemaal niets mee
omdat die beseft dat alles zal veranderen,
iets waar het ego niet voor zal gaan.

De muur is dan je houvast.

Als ik niet geloof dat het is
zoals het is, blijft alles bij het oude.

Toch wanneer je met de trilling
van waarheid wordt geconfronteerd.
Wanneer je naar je hart gaat en voelt,
weet je dat je er niet omheen kan.

Dan begint er een soort
van herstructurering.
Je gaat alles opnieuw bij langs
en plaatst daar je nieuwe inzichten op.

Daardoor komt er een soort
van acceptatie en een nieuw beeld
van je werkelijkheid.

Het verandert wie je bent,
het verandert hoe je in het leven staat.
En daardoor verandert het
de wereld waarin je leeft.

Lichtflits