Ik krijg er de kriebels van.

Natuurlijk vind ik dat kinderen
rechten hebben en ik vind ook
dat die moeten worden nageleefd.

In mijn onderwijstijd keek ik
anders naar deze lijst dan nu.
Keek ik ook anders tegen
de Verenigde Naties, Unicef en
Amnesty International aan.

Ik dacht dat het goed was dat
er organisaties zijn die opkomen
voor de kinderen. En die ingrijpen
wanneer dat nodig is.

Na alles wat ik heb onderzocht
en wat we hebben meegemaakt
de afgelopen jaren, vraag ik me
af wat de werkelijke intentie is.

Niet een van die organisaties
heeft de afgelopen jaren ingegrepen,
terwijl het toch overduidelijk is
dat er behoorlijk wat kinderen het
slachtoffer zijn geworden van de
keuzes die wereldwijd zijn gemaakt.

De kinderhandel is enorm en de
de onderzoeken er naar en de
straffen ertegen, zijn een lachertje.

In Nederland hebben we nog steeds
niets gedaan om de kinderen die
zijn verdwenen door het toeslagenschandaal
terug te vinden en ze te herenigen
met hun ouders.

Er is geen onderzoek gedaan naar hoe het
kan dat er zo’n 400 kinderen onder
de 5 jaar zijn overleden nadat ze van
hun ouders zijn weggenomen.

In Nederland zijn de regels nu zo,
dat men na een uithuisplaatsing,
je kind definitief van je af kan nemen
na 6 maanden.

Nederland is op de vingers getikt hiervoor.
Toch heb ik nog niemand erover gehoord.

Leuk dat we zulke organisaties hebben
die op papier zetten dat ze iets doen.
Enorm veel geld ontvangen om het te doen,
maar als het erop aankomt, niets doen.

Ik heb mijn beeld volledig bij moeten stellen.

Het plaatje komt niet overeen met
wat ik in de werkelijkheid tegenkom.
Het is een dun laagje chroom van
mooie woorden.

Het zijn organisaties die het dichtst
bij de kinderen kunnen komen die
zich in kwetsbare posities bevinden.

Vroeger dacht ik dat het goed was,
tegenwoordig krijg ik er de kriebels van.

Lichtflits
Het Leeuwenhart Project