Mijn vertrouwen is aan het groeien,
mijn weten dat we onderweg zijn
en dat het niet zozeer gaat om dat
wat er in de wereld gebeurt, maar
om dat wat er in de mensen gaande is.

Ik voel het in mezelf.
Alle redenen om te wantrouwen
alle angstverhalen die in me
opborrelen, hebben steeds minder
invloed op me.
Simpelweg omdat het vertrouwen
in me groeit.

Zou ik vroeger in de situatie zitten
waarin ik nu zit, dan zou het me
behoorlijk onrustig hebben gemaakt.

Nu kijk ik er naar, erken het dat het er is
en verplaats ik me naar het vertrouwen
dat het goed komt, dat het zich oplost.
Dat de balans zich zal herstellen omdat
het een natuurlijke beweging is.

Alsof ik me kan aansluiten op een
innerlijke stroom die in mij aanwezig is.

Het voelt bijzonder
hoe ik oude verhalen kan loslaten,
ze niet meer leef en een eigen
nieuw verhaal schrijf dat me
in mijn kracht houdt.

Vertrouwen, het is de stroom
waar ik mijn aandacht op richt.
En het bevestigt zichzelf door
dat wat ik meemaak in het moment.

Lichtflits