Jaren ben ik invaljuf geweest.
Ik had mijn vaste baan opgezegd
en besloot te gaan invallen.

Met een zieke vader en een
jong kind, gaf het me de ruimte
om in te spelen op dat wat nodig was.

Als invaljuf kom je op vele scholen
en leer je veel kinderen kennen.
Je moet een weg vinden in het nieuwe,
iedere klas en school draagt een
eigen energie en ik genoot daarvan.

Ik moest vanmorgen denken aan
de kinderen die hoe dan ook
in de weerstand gaan omdat hun
eigen juf of meester er niet is.

Die zodra je de klas instapt
een houding aannemen en je
duidelijk maken dat ze je het
niet makkelijk gaan maken.

Ik dacht dan altijd, mooi
ze laten zich direct zien.
Leerde hun namen snel en
ging het gesprek aan.

Vanmorgen moest ik daar aan denken
toen ik naar de speech van Mr T
luisterde en keek naar een groep
mensen met bordjes omhoog.

Die weigerden om te klappen
voor een jongen van 13 voor wie
een droom in vervulling ging.

Stug hun starre houding volhielden
omdat het niet zo gaat zoals
zij willen.

Bij mij in de klas was het altijd zo,
dat halverwege de dag de kinderen
waren vergeten dat hun juf of
meester er niet was.

Ze draaiden bij omdat de andere
kinderen lieten merken dat hun
gedrag vervelend en onterecht was.

Ik denk niet dat deze mensen
zullen bijdraaien.
En dat hoeft ook niet.

Wanneer de orde is hersteld
zal de directeur van de school komen
en ze uit de klas halen omdat ze
zijn gesnapt voor criminele daden
en de politie voor de deur staat.

Lichtflits