De vlinder sprak tegen de rups,
over hoe geweldig het was
om te kunnen vliegen,
om dagelijks van bloem
naar bloem te gaan,
om haar vleugels op te warmen
in de zon.

Hoe trots ze was op haar
eigen kleuren,
hoe haar wereld was vergroot
doordat ze boven zaken
uit kon stijgen.

De rups begreep haar niet,
wilde niets weten over vliegen,
over bloemen, over hoe de wereld
er uit zag wanneer je op kon stijgen…

Hij voelde alleen maar dat hij
zich terug wilde trekken,
een cocon om zich heen
wilde bouwen en zich
af te sluiten.

En de vlinder wist,
dat dat het begin was
van een belangrijk proces.

Lichtflits
Uit het boek: Open deuren
www.lichtflits.com