Het herhalen van verhalen van pijn
die al zijn geweest, brengt je steeds
opnieuw uit balans.

Je roept de emoties en gevoelens
steeds weer op.

En wanneer een ander aanhaakt
met zijn of haar verhalen van pijn,
wordt de energie weer gevoed.

Vergeven kan ik wel
maar vergeten zal ik nooit,
hoor ik mensen nog wel eens zeggen.

Maar ik geloof dat als
je daadwerkelijk vergeeft,
je uiteindelijk ook zult vergeten.

Want wanneer je vergeeft,
heb je geen reden meer
om die oude verhalen te vertellen.

Wat geweest is, is geweest
en wanneer je vergeeft
laat je de pijn vrij in jezelf.

Het betekent dat je hebt begrepen
dat je je niet langer in de
gevangenis van pijn laat zetten,
dat andere gevoelens belangrijker zijn
en dat jij de vrijheid hebt
je eigen leven vorm te geven.

Wanneer je de behoefte voelt
om steeds opnieuw je verhalen
van pijn te vertellen.
Vraag jezelf dan eens af
waarom je dat doet.

Waarom het zo belangrijk is
dat de ander deze
verhalen moet horen,
waarom je steeds opnieuw
je aandacht richt op de pijn in jou.

Wanneer je antwoord te maken heeft
met niet kunnen vergeten,
vraag je dan eens af of je
zou kunnen vergeven.

Vergeven betekent niet
dat het niet is gebeurd,
dat het niet belangrijk was.
Het betekent dat je begrijpt
dat je een keuze hebt om te kiezen
voor leven of lijden.

Verhalen doven uit wanneer
je er geen aandacht op richt.
Durf een duidelijke punt te zetten,
vergeef en laat je verhalen los.

Zo breng je jezelf in het
huidige moment en kun je
opnieuw creëren zonder pijn.

Vergeten is dan een natuurlijk proces.

Lichtflits
Uit het boek: Bewust Hooggevoelig
www.lichtflits.com