Wanneer je een vlinder
uit een cocon gaat halen,
of een vlinder helpt om
uit de cocon te komen,
zal de vlinder beschadigen.

Omdat je een natuurlijk proces
onderbreekt, zal de vlinder
niet alle stappen kunnen maken
die het nodig heeft om
daadwerkelijk te kunnen vliegen.

Wanneer de rups halverwege
in het cocon proces zit
en je maakt de cocon open
omdat jij vindt dat het tijd is
voor de vlinder om naar
buiten te komen, zul je
tot de ontdekking komen
dat de vlinder er nog niet is
maar ook, dat de rups niet
meer bestaat.

We bemoeien ons graag
met anderen, vinden dat
ze wakker moeten worden,
willen graag (ongevraagd) helpen.
Maar ontkennen daarmee
een natuurlijk proces van de ziel.

Het proces van rups
naar vlinder is individueel.

De rups voedt zich met bladeren,
verliest een paar keer zijn jas
die te klein is geworden
door het groeien en gaat dan
pas het cocon proces in
zodat het zich kan transformeren
tot een vlinder.

De rups verliest volledig
zijn vorm, voordat alles
weer samenkomt en zich
vormt tot een vlinder.

Dit wonderlijke proces
speelt zich af zonder enige
bemoeienis van wat dan ook.
Deze verandering ligt opgeslagen
in de rups zelf.
Het is het leven in ontwikkeling.

Zo werkt het ook voor mensen.
De verandering die we door
mogen maken ligt in onszelf
verborgen.

Sommige mensen beginnen
nu pas te beseffen dat hun
jas te klein is geworden,
dat ze eruit zijn gegroeid.

Anderen hebben dat proces
al meerdere keren doorgemaakt,
en zijn klaar om een cocon te
bouwen en trekken zich terug.

Weer anderen zitten in een
transformatie proces en
laten alles los wie ze dachten
te zijn, laten hun innerlijk spreken
en nemen nieuwe vormen aan.

En weer anderen staan op
het punt om de cocon te breken
en hun ‘nieuwe’ zelf aan de wereld
te laten zien.

Er leeft een soort van natuurlijke
timing in ons.
En die voel je alleen wanneer je
luistert naar je eigen ingevingen.

Wat een ander roept of zegt
kan behulpzaam zijn maar kan
ook het natuurlijke proces verstoren.

Lichtflits