Gisteren moest ik
ineens denken
aan deze serie.
Met veel plezier keek
ik er vroeger naar.

Van Columbo heb ik geleerd
om vragen te te stellen.
Maar ook wat mensen zeggen
en doen om de waarheid te
verbergen.

Het mooiste vond ik als kind,
wanneer hij onverwacht nog
even terug kwam met een vraag.

Altijd maar puzzelend in zijn hoofd
om antwoorden te vinden en de
onlogica op te lossen.

En natuurlijk viel uiteindelijk
iedereen door de mand en
vertelde hij altijd waardoor.

Ik heb er veel van opgestoken.
Vragen stellen, benoemen wat
er niet klopt, waarom het verhaal
niet rond is en daar de bewijzen
voor vinden.

Maar ook dat een leugen
doorsijpelt in houding en gedrag.
Dat dat te voelen en te zien is.
En juist wanneer je het benoemt,
dat mensen er onrustig van worden.

Het was vroeger een van mijn
favoriete programma’s.
Vragen stellen en
antwoorden vinden.

Zijn we niet allemaal een beetje
Columbo geworden
de afgelopen jaren ?

Nu ik er zo naar terugkijk,
kan ik daar wel ja op zeggen.

Lichtflits