En daar stond ze dan, in al haar voelen.
Ze voelde hoe de wereld werd verkleind,
hoe de mensheid op haar knieën werd gebracht
door angst en leugens.

Ze zag het voor haar ogen gebeuren.
Ze voelde de donkere krachten
die al het licht probeerden te doven.

Ze zag hoe mensen bij hun kern
werden weggehaald en iedere keer opnieuw
geïnjecteerd werden met angst.

Ze zag de wanhoop en de onmacht,
precies zoals het werd bedoeld.
Ze zag hoe men weggeleid werd
van de waarheid.

Ze zag hoe de kinderen in een harnas
van angst werden gezet,
bang werden gemaakt voor elkaar.
Hoe knuffels werden verboden
en opa’s en oma’s hun afstand
vrijwillig bewaarden.

Ze zag het en voelde het allemaal
en bijna ging ze er zelf ook in mee.
Ze ging er in mee voor de liefde,
voor de zekerheid.

Misschien wel omdat ze niet weer
alleen wilde staan, omdat ze niet weer
het andere verhaal wilde verkondigen,
niet weer ‘dwars’ wilde zijn.

Maar daarmee verliet ze zichzelf
en dus ook haar eigen liefde.

Ze vroeg aan de liefde wat ze
het beste zou kunnen doen
en het antwoord was,
trouw te blijven aan zichzelf.

Wanneer hart en ziel één zijn in waarheid
komen er als vanzelf enorme krachten vrij.
Krachten van liefde en respect die
een ruimte innemen die angst en duister
laten verdwijnen.

En in die krachten ging ze staan.
Ze omarmde het duister,
zegende haar vijand
en ontnam het daarmee zijn kracht.

En ze wist dat ze nu haar
innerlijke strijd had overwonnen.

Haar liefde stroomde volop,
naar ieder deel in angst,
naar ieder deel in eenzaamheid,
naar ieder deel in onmacht
en diep verdriet.

En ze gaf ze de ruimte om in liefde
hun eigen proces door te gaan.
Ze voelde alles maar was er niet langer
volledig onderdeel van.

Ze erkende dat het in haar leefde
en nam er rustig afscheid van.
Werd zich ervan bewust dat
zonder deze tijd, zonder deze situatie,
zaken nooit zo snel in beweging zouden komen.

En terwijl ze door haar proces ging
voelde ze hoeveel ze van
de mensheid hield.

Hoe graag ze wilde gaan staan
voor ieder wezen hier op aarde,
voor het recht om in vrijheid te leven.

Voor gezondheid,
voor waarheid,
voor levensvreugde.
Voor het licht en de liefde
die zich in ieder mens bevinden.

Daardoor wist ze wat ze hier als ziel
op deze aarde wilde doen.
En voelde ze zich niet langer gevangen
in het toneelstuk dat zich
voor haar ogen afspeelde.

Ze ontwaakte voor haar eigen verhaal
en wist wat haar te doen stond.

Lichtflits
Uit het boek: Zeg het zoals het is
www.lichtflits.com